Bugün sizlere hikayesinden bahsedeceğimiz kadından “ekmek ve gül” isimli dergi sayesinde haberdar olduk. Kendisinin hikayesi detaylı değil; üstelik yalnızca bir tane fotoğrafı var; ancak tüm bunlara rağmen yaptıklarıyla tanımaya değer bir insan olduğunu düşünüyoruz… Çünkü o da, çeşitli sebeplerle hevesi kursağında kalan kadınlarımızdan biri. Ama mücadele etmekten bir an olsun vazgeçmemiş!
İşte Cihangül Abla’nın kalp ısıtan hikayesi!
1960 doğumlu Cihangül Abla, çalışan ve çocuğunu bırakacak kimsesi olmayan kadınların çocuklarına, yıllarca gönüllü olarak bakmış bir kadın.
1960 yılında Erzincan’da dünyaya gelen Cihangül Abla, üç çocuk annesi. 30 yıl önce, geçim sıkıntısı yüzünden İstanbul’a göçmüş ailesiyle birlikte. Muhteşem bir hayatı olmamış ama asla mücadele etmekten de vazgeçmemiş. Çünkü yaşıtları “Bizden geçti artık” derken; o tam dört yıldır Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği’nde, kadınların derdini dinliyor ve diğer üyelerle beraber dayanışmanın önemli bir parçasını oluşturuyor.
Kadınların yoldaşı, çocukların “Çiçek ablası” Cihangül Abla’nın hikayesi, aslında sadece 15 yaşındayken başlamış…
Cihangül Abla, halasının oğluyla görücü usulüyle evlendirilmiş 15 yaşındayken. O günleri şu sözlerle anlatıyor:
“Yeni gelinsin kaynananla konuşmanın imkanın yok. Bir şey soramıyorsun. İlk evlendiğimde ev epey kalabalıktı. Çocuktan tut büyüğüne kadar herkesin işine koşuyordum. 15 yaşındaydım, hamileliğin ne olduğunu bile bilmiyordum.”
Cihangül abla, ilk çocuğunu yaptığı ağır işler yüzünden hamileyken kaybetmiş. Bebeğinin karnında hareket etmediğini fark ettiğinde, kimseye söyleyememiş bile bunu. Sonunda köydeki yaşlı bir kadına durumunu anlatmış da, bebeğinin öldüğünü öğrenmiş.
“Bebeğim karnımda hareket etmiyordu. Kimseye soramıyordum. Bu başka bir çaresizlik.”
Bu acı olay onu çok etkilemiş olacak ki, uzun bir hastalık dönemi yaşamış peşinden. Ama o günler için kimseye kızgın değil. Çünkü kalbi, hala umutla dolu!
“Kimseye kızgın değilim. O zaman öyleydi… Önemli olan şimdiyi değiştirmek!”
Böyle söylüyor Cihangül Abla ve var gücüyle kadınlara yardımcı olmak için çalışıyor. Sadece okumak içinde kalmış onun… “Okusaydım, dışarıda çalışsaydım daha farklı olurdum. Sadece evde yemek yapıyorum.”
Cihangül Abla, yıllarca, sadece çalışan kadınların çocuklarına bakmamış; kapısını çalan tüm gençlerin de karnını doyurmuş…
Yani onun kapısı herkese açık. Mahallelerinde yaşayan iki özel çocuğuyla hayata karşı direnen Zekiye’nin en iyi arkadaşı mesela. Dernekteki, mahalledeki çocukların da biricik Çiçek annesi…
Elinde büyüyen kız çocuklarıyla birlikte, şimdi Kadın Dayanışma Derneği’nde birlikte mücadele ediyor.
Tam 4 yıldır da derneğin kapısını çalan her kadının derdini dinliyor; onlara bir çözüm bulmaya çalışıyor…
Doğduğu günden beri, emekçi bir kadın o. İstanbul’a geldiğinden beri sürdürdüğü mücadele, 30 yılda muhteşem bir dayanışma ağı örmesine sebep olmuş. Umudunu, her zaman çevresindekilere bulaştırmış.
Cihangül Abla, hikayesiyle her kadına örnek olması gereken biri. Çünkü o sahip olduğu umutla bugüne ulaşabilmiş ve hala da güzel günler görebilmek ümidiyle çabalayıp duruyor!
Üstelik onun güzel günler ümidi sadece kendisi için de değil; tüm kadınlar için. Böyle güçlü kadınlarımızın hikayelerini daha çok duymak, daha çok duyurmak ve hayat içinde daha sık şahit olmak ümidiyle…
