Havaalanlarının, düğün salonlarından daha samimi öpücüklere tanık olduğunu ve hastanelerin de dini yerlerden daha çok dua duyduğunu söylerler. Biraz üzerine düşünecek olursanız; bu sözün aslında ne kadar derin ve doğru olduğuna siz de hak verirsiniz…
Şimdi okuyacağınız duygusal konuşma da, bu sözü doğrular nitelikte. İtalyan doktor Marco Deplano, çalıştığı hastanede yatmakta olan 80 yaşındaki bir kadın hastayla arasında geçen diyalogu Facebook’undan paylaştı. Yaşlı kadın oğlunu kaybettiği ve onunla olmak istediği için ölmek istiyordu… İşte Doktor Deplano’nun kendi hesabından yayınladığı o duygusal konuşma…
“Bugün başka bir bölümde görev yapmak için bir çağrı aldım. Her zamanki gibi… Üreterlerin sıkışması nedeniyle kanser ve böbrek yetmezliği olan bir hastayla görüşecektim. Ve orada tanıştığım kadın, havuç gibi turuncu saçları; kusursuz pembe ojeleriyle 70-80 yaşları arasında biriydi.”
– Günaydın hanımefendi.
– Günaydın Doktor.
“Hemen dosyasına baktım ve tekrardan muayene ettim.”
– Hanımefendi, böbrekleriniz iflas etmiş. İdrarınızı doğal yollarla filtreleyemiyor. Bu yüzden size yapay tüpler yerleştireceğiz. Bu iki tüp, iki farklı torbaya bağlı.
– Afedersiniz Doktor. Yani anüsüme de mi delik açılacak? (Daha önce kolostomi geçirmiş)
– Evet, hanımefendi.
“Derin bir sessizlik oldu. Hiç bitmeyecek sandım. Daha sonra samimi bir gülümsemeyle sessizliği bozdu.”
– Adınız neydi?
– Deplano.
– Hayır, adınızı sordum.
– Marco.
– Marco… Ne kadar güzel bir isim. Size bir şey söyleyebilir miyim?
– Tabii ki.
– Ben zaten öldüm. Anlıyor musunuz?
– Hayır, anlamadım.
– 15 yıl önce 33 yaşındaki oğlum kalp krizi sonucunda hayatını kaybedince ben de zaten öldüm.
– Başınız sağolsun.
-Oğlum öldüğünde zaten ben de öldüm. 15 yıl önce bana bu hastalığın teşhisi koyulduğunda bir kez daha öldüm. Artık yaşıyor gibi yapmama gerek yok. Çocuklarım ve torunlarım ayaklarının üstünde durabiliyorlar. Bu keselerle birkaç gün fazla yaşamanın anlamı ne? Sevdiklerimin önünde küçük düşmek istemiyorum. Eğer keselerin yerleştirilmesini istemesem kararıma saygı duyar mısınız? Çok yoruldum. Artık huzurlu bir şekilde son günlerimi yaşamak istiyorum. Son günlerimde acı çekecek miyim?
– Hayır, hanımefendi. Kararınıza saygı duyarım. Ancak keseleri yerleştirmek zorundayız.
– Hayır, dedim Marco. Bu benim hayatım. Kararımı çoktan verdim. Bana yardım etmek istiyorsan lütfen tedaviyi uygulama. Eve gidip torunlarımla beraber dondurma yemek istiyorum.
“Söylediği her söz, gardı düşen bir boksörün yediği yumruklar kadar acı verdi bana. Bir anlığına sorun olarak gördüğüm şeyler aklımdan uçup gitti. Yıllar boyunca aldığım eğitimi, çalıştığım sınavlar için okuduğum kitapları ve kısacası her şeyi unuttum. Hastanın ölümü kabullenmesi beni derinden yaraladı. Hemşire ağladığımı görmesin diye dosyaya bir şeyler karalıyor gibi yaptım. O kadar duygulandım ki… Ben normalde böyle biri değilimdir.”
– Marco, üzüldün mü halime?
– Evet, hanımefendi. Kusura bakmayın.
-Hayır, sevindim aslında. Beni önemli biri gibi hissettirdiğin için teşekkür ederim. Bana bir iyilik daha yapmanı istiyorum. Eğer çocuklarım gelir de beni tedavi etmedin diye sana kızarlarsa hemen beni ara. Olur mu?
-Tabii, hanımefendi.
-Marco, bir şey daha söylemek istiyorum.
-Buyrun.
-Sen çok özel birisin. Daha başarılı olacağını biliyorum. Oğluma çok benziyorsun. Yanağımdan bir kez öper misin?
-Tabii ki öperim.
-Senin için dua edeceğim. Oğlum için de. Tekrardan görüşmek üzere.
-Görüşmek üzere, hanımefendi.
“İşte o anda bana hastam dünyanın en zarif ve en güzel kadını gibi geldi. Kendinden emin, kalbi sevgi dolu bir anne ve anneanneydi. Bana birkaç kelimeyle hayatımın en büyük dersini verdi.
Ölüm, hepimizin son durağı. Durağa yaklaşırken artık hiçbir şeyden endişe etmenize gerek kalmıyor. Ne paranız ne de statünüz bu durakta inmemenize yardımcı olabiliyor. Böylesine bilge bir kadının gözlerinin önünde içten içe ezildim.
Acı çekmek de sevginin bir parçası aslında. Acılar sayesinde birbirine küs olan insanlar bile bir araya gelebiliyorlar. Bazen içten ve sevgi dolu bir kelime dünyanın en etkili ilacından bile daha etkili olabiliyor. Hazır hayattayken keyfini çıkarın.”
