Eski çağlardan bugüne dek, kadınların güzellik imajı konusunda, elbette sürekli bir değişim yaşandı. Ve her dönemin, kendine özgü bir güzellik standardı vardı. Hatta bazı dönemlerde, bu güzellik standartlarına uymak, oldukça ağrılı ve sancılıydı.
İşte çok eski dönemlerden bugüne; bazı göreceli güzellik standartları. İnsan gerçekten de hayret ediyor!
15-17. Yüzyıllar: Chopine
Bu yüzyıllar arasında kadınlar elbiselerini çamurdan korumak ve yüksel bir sosyal statü belirtmek için “chopine” adı verilen bu ayakkabıları giyiyorlardı. Sahibinin statüsü ve kimliği hakkında başkalarına bilgi veren chopine ayakkabıların yüksekliği 50 cm’yi bulabiliyordu. Bu yüzden bu ayakkabılardan giyen kadınlar, yürürken onlara yardımcı olacak bir hizmetçiye ihtiyaç duyuyorlardı.
1939: Makyaj koruması
Yüze takılan bu koruyucular, kadınların makyajlarını, yağmur ve kar yağışı gibi hava şartlarından koruyordu. Ancak bu garip koruyucuların dezavantajlarından biri, içten çok hızlı bir şekilde buharlanmasıydı.
20. Yüzyıl: Gamze
20. yüzyılda dişi bir görüntü, yanaklardaki çekici gamzeler olmazsa, tamamlanmamış olarak kabul ediliyordu. 1923 yılında üretilen bu cihaz patentliydi ve kulaklarla çenenin arkasına tutturulmuş bir şekilde yüze takılıyordu. Kenarlardan uzanan 2 çubuk yardımıyla, oldukça ağrılı bir şekilde, yanaklarda çukurlar oluşmasını sağlıyordu. Bu cihazı uzun süre kullanan kadınlar, sonunda istedikleri gamzeli görüntüye kavuşuyorlardı.
Rönesans: Yüksek alın, sıfır kirpik
Bu dönemde doğallık, modanın dışındaydı ve kadınlar kozmetikleri yoğun bir şekilde kullanıyordu. Geniş ve yuvarlak bir alın, özellikle modaydı; bu yüzden saç çizgisi mümkün olduğunca geride olmalıydı. Hatta birçok kadın; bu görüntüye sahip olmak için saçlarının başladığı noktayı tıraş ediyordu. Ayrıca kirpiklerin güzel görünmediğini düşündükleri için, kadınlar cımbızla tüm kirpiklerini koparıyorlardı.
İngiltere, 17. Yüzyıl: Beyaz ten
Bu dönemde, kurşun ve sirke içeren bir ürün cildi beyazlatmak için yoğun bir şekilde kullanılıyordu. Cildi gerçekten de beyazlatıyordu; ancak zamanla rengini sarıya döndürüyor ve bu etki hiçbir şekilde tersine çevrilemiyordu. İngiltere ve İrlanda kraliçesi I. Elizabeth, bu kozmetik ürünlerin en ateşli hayranıydı. Hatta onun yüzü, tarihte “gençlik maskesi” şeklinde anılacak derecede beyaza ulaşmıştı.
İngiltere, 17. Yüzyıl: Damarlı gerdan
Aynı yüzyılda kadınlar, yüksek statülerini göstermek için boyun, göğüs ve omuzlarına damarlar çizmek için mavi kalem kullanıyorlardı.
Viktorya Dönemi: Dudak ısırma
Bu dönemde Kraliçe Victoria, kozmetik ürünlerinin kullanılmasını yasaklamıştı. Ama kadınlar, bu durumdan da bir çıkış yolu buldular. 🙂 Viktorya Dönemi kadınları, allık ve ruj yerine dudaklarını ısırıp yanaklarını sıkıyorlardı.
19. Yüzyıl: Arsenik güzelliği
19. yüzyılda, arsenik yemekleri “yüzde çiçekler açtırmak, gözleri parlatmak ve vücuda çekici bir yuvarlaklık kazandırmak” için kullanılıyordu. Ancak bunun bazı yan etkileri de vardı: Arsenik tiroid bezinde birikiyor; guatra ve bazen de ölüme neden oluyordu.
Viktorya Dönemi: Yeşil elbiseler
Viktorya Döneminde terziler arasında gerçek bir trend haline gelen yeşil bir boya icat edilmişti. Rengin adı “Scheele’nin yeşili” idi. Oluşturmak için arsenik ve bakır karışımı kullanılıyordu ve bu kumaştan yapılan elbiseler, yavaş yavaş elbisenin sahibini öldürüyordu. Boya cilt ile temas ettikten sonra tahrişe neden oluyor ve sonra da cildin altına doğru nüfuz ediyordu. O dönemde, evlerin duvarları da bu popüler renge boyanıyor; ve insanlar ölüm tehlikesiyle burun buruna yaşıyorlardı.
Avrupa, 18. Yüzyıl: Benler
Kozmetik ürünlerinin cömert bir şekilde kullanılmasına izin verilen ve hatta suni görüntüye özel önem verilen bir dönem… “Ben” sadece bir makyaj biçimi değil; aynı zamanda da flört etme aracı olarak görülüyordu. Yüze çizilen her benin, şekline göre bir anlamı vardı:
– Yarım ay şeklindeki bir ben, gece randevusu için davet edilebileceğini,
– Tam bir ben, belirtilmiş aşkı,
– Üst dudak üzerindeki ben, kadının evlilik tekliflerine açık olduğunu,
– Sağ yanaktaki ben, evli olduğunu,
– Sol yanaktaki ben ise dul olduğunu gösteriyordu.
