Sosyal medya, tacize uğrayan 18 yaşındaki bir kızın yaşadıklarını anlattığı mesajla çalkalanıyor.
İtalya’nın Toskana bölgesindeki Scandicci kasabasında yaşayan Anita Fallani, 13 Ağustos gecesi evine dönerken, tanımadığı bir adam tarafından tacize uğradı. Genç kadın yaşadıklarını öyle güzel cümlelerle anlattı ki, yayınladığı mesaj kısa sürede viral oldu.
İşte genç kadının, cinsel tacizin normalleştirilmesine olan isyanı!
“Ilık bir Ağustos ayının herhangi bir cumartesi gecesi.”
… Bir kız arkadaşımla bir cin tonik içip sohbet ederek geçirdiğim bir akşam. Yorgun argın eve doğru yol alıyorum, ayaklarım ağrıyor, uyumak istiyorum. Tramvay durağına varıyorum.
“Beni görüyorsun ve beni rahatsız etmeye başlamakta sakınca görmüyorsun.”
Seni hayatımda görmedim, kim olduğuna dair fikrim yok, ama bu seni durdurmuyor: ‘İyi akşamlar küçük hanım, nasılsın?’, ‘Adın ne? Niye cevap vermiyorsun?’.
“Buna çabucak son vermeni umarak duymazlıktan geliyorum.”
… Tramvaya biniyorum, kulaklıklarımı takıyorum, fakat müziği açmıyorum çünkü telefonumun şarjı bitmek üzere, bu sayede kısa sürede duracağını umuyorum.
“Fakat çare olmuyor. Yılmadan devam ediyor. Sonunda durak görünüyor. İniyorum. O da iniyor. Ağlayasım geliyor, kendimi yalnız hissediyorum, ne yapacağımı bilmiyorum.”
… Kalan yüzde 10’luk şarjımla uydurma bir nişanlıyı arıyor gibi yapıyorum. Bu da ona yetmiyor. ‘Nereye gidiyorsun? Benimle çıkar mısın?’
“Beni takip ediyor. Ciddi ciddi korkmaya başlıyorum. Yolu uzatıp arayı açmayı başarıyorum.”
… Daha da hızlanıyorum, sonunda kapı görünüyor, anahtarı deliğe sokuyorum. Evdeyim, kurtuldum. Şimdi gerçekten ağlıyorum.
“Hepinizi, anneleri, kızkardeşleri, kız arkadaşları düşünüyorum. Sizi her zamankinden de çok kader ortağı gibi görüyorum.”
… Kendime, eve hiç ulaşamamaktan korkmadan, istediğim saatte eve dönme özgürlüğü yaşıtım erkeklerde varken bende neden yok diye soruyorum.
Bu yaşadıklarımın, çok sayıdaki hikayeden biri olduğunu, sıra dışı ya da istisna olmadığını, hayatlarımızın bir parçası olduğunu biliyorum. Sorun da zaten tam olarak bu!
“Kendime soruyorum: Daha kaç kere tecavüze uğramadığımız için kendimizi şanslı hissetmeliyiz? Sanki nihayetinde bu yaşadıklarımız da o şekilde tanımlanamazmış gibi.”
Bu haklı cümleler, nasıl da hislerimize tercüman oldu değil mi? Çünkü kadına taciz her yerde, olanca çirkinliğiyle var olmaya devam ediyor!
